จดหมายจากแม่ของซะโฮ (สเตจฉลองวันเกิดซะโฮ)
ซากิจัง เป็นคนอ่านจดหมาย
ยะโฮ ซะโฮ สุขสันต์วันเกิด
20 ปีผ่านมาแล้วนะตั้งแต่ซะโฮเกิด คิดว่ามันช่างฮา-ยา-อิ (เร็ว) จริงๆ!
วันนี้จะมาบอกความลับของซะโฮ
จริงๆ แล้วซะโฮต้องเกิดในปลายเดือนกันยา เป็นเพราะว่าซะโฮรักท้องของแม่มากรึไงนะ ซะโฮเลยไม่ยอมออกมาซักที ช่าง โอ-โซ-อิ (ช้าจริงๆ)!
ซะโฮคลอดออกมาในวันที่ 4 ตุลา ซึ่งช้าไปราวๆ 10 วัน ตอนนี้มาคิดดูแล้วซะโฮอยากจะเกิดในวัน ‘เทนชิโนะฮิ’* (วันของเทพธิดา) หรือเปล่านะ
(*เทนชิโนะฮิ หมายถึง ‘วันของเทพธิดา’ ซึ่งตรงกับวันที่ 4 ตุลา (วันเกิดซะโฮ) เดือน 10 อ่านได้ว่า Ten และ 4 ในภาษาญี่ปุ่นออกเสียงว่า ‘shi’ จึงรวมกันเป็น ‘Tenshi’)
ตอนซะโฮเกิด ได้รับแจ้งว่าสูดน้ำคร่ำเข้าไป ซึ่งอาจจะทำให้ปอดบวมได้ ทั้งๆ ที่แรกเกิดเธอน้ำหนักถึง 3,546 กรัม แต่ซะโฮจำไม่ได้ล่ะสิว่าทำให้หม่าม้ากังวลขนาดไหนที่ต้องเห็นเธออยู่ในตู้อบ
[ซะโฮ: แน่นอน]
รอน้ำนมไม่ไหวเลยเผลอดื่มน้ำคร่ำลงไปเนี่ยตะกละจังเลย และนิ้วก้อยก็ยื่นออกมาตอนถือขวดนมก็ตั้งแต่นั้นเลยด้วย
[ซะโฮ: เป็นไปไม่ได้!]
และเมื่อหม่าม้ามีทารกอีกคน เธอเชื่อเอาเองว่าเธอจะมีน้องสาว พอมารู้ทีหลังว่าเป็นน้องชาย ฉันได้ยินจากคุณย่าของเธอว่าเธอช็อคจนร้องไห้ และไม่ยอมกินซูชิของโปรด ฉันรู้สึกว่าซะโฮเป็นเด็กที่มีความคิดแน่วแน่
แต่ตอนนี้เธอสองคนกลับสนิทกันมาก หลังเลิกเรียนก็นัดไปกินข้าวกันสองคน ไปคาราโอเกะด้วยกัน หรือติวหนังสือด้วยกัน
หม่าม้าเองรู้เรื่องที่เธอไปออดิชัน AKB จนถึงครั้งที่ 2 แต่ทั้งๆ ที่ฉันพูดออกไปว่า "มันเป็นไปไม่ได้แล้ว ยอมแพ้ซะ คิดถึงเรื่องเรียนต่อมหาวิทยาลัยได้แล้ว" กลับให้น้องชายถ่ายรูปให้แล้วไปออดิชันอีกเป็นครั้งที่ 3 ดังนั้นฉันจึงเชื่อมั่นว่าเธอไม่ได้เข้า AKB ด้วยความรู้สึกครึ่งๆ กลางๆ แต่ก็ยังมีเรื่องของอายุที่ทำให้คนเป็นพ่อแม่อย่างฉันกังวลว่ามันจะดีกับอนาคตของซะโฮจริงๆ หรือ
ถึงตอนนั้นฉันจะมีข้อตกลงว่าถึงเข้า AKB ได้ก็ต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยด้วย แต่การซ้อมติดๆ กันหลายวัน ไม่ว่าจะเป็นสเตจหรือคอนเสิร์ต มันก็เยอะกว่าที่คิดไว้ พอเห็นสภาพเธอในตอนนั้นไปโรงเรียนกวดวิชา รวมถึงอ่านหนังสือสอบจนดึก เธอก็ไม่เคยบ่นและพยายามจนสอบผ่านมาได้ตามที่สัญญากัน แม้ฉันจะบอกว่า "ไม่ต้องสอบเข้ามหาลัยแล้วก็ได้นะ" ออกไปสักกี่ครั้งก็ตาม
ก่อนสเตจวันเกิดอายุ 18 ซะโฮอยู่โต้รุ่งเพื่อทำรายงานให้เสร็จ แล้วไปเล่นสเตจทั้งสภาพนั้น หม่าม้ากังวลมากว่าจะล้มป่วย แต่ซะโฮกลับยืนอยู่บนเวทีดูเป็นไอดอลอย่างเต็มเปี่ยมด้วยสีหน้าที่มีความสุข แล้วน้ำตาของฉันไหลก็ไม่หยุด เมื่อรู้ว่าเส้นทางที่เธอเลือกนั้นไม่ผิด
รุ่น 13 เป็นรุ่นที่มี Kenkyuusei Selection (การคัดเคงคิวเซที่ไม่ผ่านออกจากวง) ทำให้เพื่อนร่วมรุ่นทั้ง 16 คน เหลือเพียง 10 คนเท่านั้น (ที่จริงแล้วรุ่น 13 จะต้องมี 11 คนแต่ มิตสึมุเนะ คาโอรุ ได้จบการศึกษาไปเสียก่อน ทำให้เหลือขึ้นทีมเพียงแค่ 10 คน) คิดว่านี่ทำให้เป็นสายสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งจากประสบการณ์ความเจ็บปวดต่างๆ ที่ผ่านมาด้วยกัน
ตอนที่เธอกลุ้มใจหลายๆ อย่าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอายุ หรือตำแหน่งการยืน แต่เมื่อได้ยินคำพูดของโอชิมะ ยูโกะซังพูดว่า "ที่เยี่ยมที่สุดคือ อิวาตาเตะ ซะโฮจัง" ในคอนเสิร์ตเคงคิวเซที่บุโดกัน เธอกลับเปลี่ยนความรู้สึกนั้นได้เพราะมีคนคอยสังเกตเห็นทำให้เธอมีความมั่นใจขึ้นมา ยังจำที่เธอเคยพูดไว้ว่า "ไม่สำคัญว่าฉันจะอยู่ตรงไหน ฉันจะผลิบานค่ะ"
คิดว่าสักวัน เธอคงจะต้องจบการศึกษา หลังจากนั้นก็ยังอยากจะเห็นซะโฮที่ยังคงพยายามต่อไป และจากความตั้งใจของเธอที่จะเป็นดาราที่มีพูดคำฮิตของตัวเองให้ได้ ตอนนี้ก็ดูหลายๆ อย่าง ฟังหลายๆ สิ่ง และเรียนรู้ภาษาฝรั่งเศส เรื่องการพยากรณ์อากาศ หรืออื่นๆ ที่จะช่วยเพิ่มงานในอนาคตด้วยนะ
‘ความลับ’ ของซะโฮยังมีอีกมาก แต่จะกลายเป็น ‘ยาวจัง’ ไปซะแล้ว เลยจบแค่นี้ล่ะ(ฮา)
สุดท้ายนี้ ได้โปรดให้ฉันได้ใช้โอกาสนี้กล่าวขอบคุณทุกคนด้วยค่ะ ไม่ว่าจะเป็น สตาฟและผู้เกี่ยวข้อง แล้วก็ทุกๆ คนที่คอยเอาใจช่วยซะโฮ รวมถึงผู้จัดงานวันเกิดที่เป็นผู้เตรียมเซอร์ไพรส์หลายๆ อย่างให้สนุกกัน แม้ว่าในความเป็นจริงฉันอยากจะกล่าวขอบคุณทุกคนด้วยตัวเองทีละคนๆ ก็ตาม
ซะโฮเป็นลูกสาวที่ยังไม่เพียบพร้อมเท่าไหร่ ต่อจากนี้ขอความกรุณาช่วยแนะนำเธอต่อไปด้วยนะคะ ได้โปรดเฝ้าดู อิวาตาเตะ ซาโฮะต่อไปนะคะ
แล้วก็ช่วยเป็นซะโฮโอชิต่อไปด้วยน้า~ ฉันเองก็จะเป็นซะโฮโอชิที่ไม่ยอมแพ้ทุกคนเช่นกันค่ะ
ซะโฮจัง จงรู้สึกขอบคุณที่ได้พบปะผู้คนมากมาย ที่มีคนสนับสนุนเธอ และค่อยๆ เดินไปข้างหน้าตามเป้าหมายของเธอนะ
จากหม่าม๊าซะโฮ
(ขอบคุณ The Lobby48 ที่ช่วยเกลาจดหมายนี้อีกครั้งนะครับ
อ่านบทความเพิ่มเติม "Iwatate Saho (岩立沙穂) จากมุมมองของคนที่คอยเอาใจช่วย" ตามลิงค์เลยนะครับ
https://akb48-lobby.blogspot.com/2018/09/iwatate-saho.html)
09.10.18
ซากิจัง เป็นคนอ่านจดหมาย
ยะโฮ ซะโฮ สุขสันต์วันเกิด
20 ปีผ่านมาแล้วนะตั้งแต่ซะโฮเกิด คิดว่ามันช่างฮา-ยา-อิ (เร็ว) จริงๆ!
วันนี้จะมาบอกความลับของซะโฮ
จริงๆ แล้วซะโฮต้องเกิดในปลายเดือนกันยา เป็นเพราะว่าซะโฮรักท้องของแม่มากรึไงนะ ซะโฮเลยไม่ยอมออกมาซักที ช่าง โอ-โซ-อิ (ช้าจริงๆ)!
ซะโฮคลอดออกมาในวันที่ 4 ตุลา ซึ่งช้าไปราวๆ 10 วัน ตอนนี้มาคิดดูแล้วซะโฮอยากจะเกิดในวัน ‘เทนชิโนะฮิ’* (วันของเทพธิดา) หรือเปล่านะ
(*เทนชิโนะฮิ หมายถึง ‘วันของเทพธิดา’ ซึ่งตรงกับวันที่ 4 ตุลา (วันเกิดซะโฮ) เดือน 10 อ่านได้ว่า Ten และ 4 ในภาษาญี่ปุ่นออกเสียงว่า ‘shi’ จึงรวมกันเป็น ‘Tenshi’)
ตอนซะโฮเกิด ได้รับแจ้งว่าสูดน้ำคร่ำเข้าไป ซึ่งอาจจะทำให้ปอดบวมได้ ทั้งๆ ที่แรกเกิดเธอน้ำหนักถึง 3,546 กรัม แต่ซะโฮจำไม่ได้ล่ะสิว่าทำให้หม่าม้ากังวลขนาดไหนที่ต้องเห็นเธออยู่ในตู้อบ
[ซะโฮ: แน่นอน]
รอน้ำนมไม่ไหวเลยเผลอดื่มน้ำคร่ำลงไปเนี่ยตะกละจังเลย และนิ้วก้อยก็ยื่นออกมาตอนถือขวดนมก็ตั้งแต่นั้นเลยด้วย
[ซะโฮ: เป็นไปไม่ได้!]
และเมื่อหม่าม้ามีทารกอีกคน เธอเชื่อเอาเองว่าเธอจะมีน้องสาว พอมารู้ทีหลังว่าเป็นน้องชาย ฉันได้ยินจากคุณย่าของเธอว่าเธอช็อคจนร้องไห้ และไม่ยอมกินซูชิของโปรด ฉันรู้สึกว่าซะโฮเป็นเด็กที่มีความคิดแน่วแน่
แต่ตอนนี้เธอสองคนกลับสนิทกันมาก หลังเลิกเรียนก็นัดไปกินข้าวกันสองคน ไปคาราโอเกะด้วยกัน หรือติวหนังสือด้วยกัน
หม่าม้าเองรู้เรื่องที่เธอไปออดิชัน AKB จนถึงครั้งที่ 2 แต่ทั้งๆ ที่ฉันพูดออกไปว่า "มันเป็นไปไม่ได้แล้ว ยอมแพ้ซะ คิดถึงเรื่องเรียนต่อมหาวิทยาลัยได้แล้ว" กลับให้น้องชายถ่ายรูปให้แล้วไปออดิชันอีกเป็นครั้งที่ 3 ดังนั้นฉันจึงเชื่อมั่นว่าเธอไม่ได้เข้า AKB ด้วยความรู้สึกครึ่งๆ กลางๆ แต่ก็ยังมีเรื่องของอายุที่ทำให้คนเป็นพ่อแม่อย่างฉันกังวลว่ามันจะดีกับอนาคตของซะโฮจริงๆ หรือ
ถึงตอนนั้นฉันจะมีข้อตกลงว่าถึงเข้า AKB ได้ก็ต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยด้วย แต่การซ้อมติดๆ กันหลายวัน ไม่ว่าจะเป็นสเตจหรือคอนเสิร์ต มันก็เยอะกว่าที่คิดไว้ พอเห็นสภาพเธอในตอนนั้นไปโรงเรียนกวดวิชา รวมถึงอ่านหนังสือสอบจนดึก เธอก็ไม่เคยบ่นและพยายามจนสอบผ่านมาได้ตามที่สัญญากัน แม้ฉันจะบอกว่า "ไม่ต้องสอบเข้ามหาลัยแล้วก็ได้นะ" ออกไปสักกี่ครั้งก็ตาม
ก่อนสเตจวันเกิดอายุ 18 ซะโฮอยู่โต้รุ่งเพื่อทำรายงานให้เสร็จ แล้วไปเล่นสเตจทั้งสภาพนั้น หม่าม้ากังวลมากว่าจะล้มป่วย แต่ซะโฮกลับยืนอยู่บนเวทีดูเป็นไอดอลอย่างเต็มเปี่ยมด้วยสีหน้าที่มีความสุข แล้วน้ำตาของฉันไหลก็ไม่หยุด เมื่อรู้ว่าเส้นทางที่เธอเลือกนั้นไม่ผิด
รุ่น 13 เป็นรุ่นที่มี Kenkyuusei Selection (การคัดเคงคิวเซที่ไม่ผ่านออกจากวง) ทำให้เพื่อนร่วมรุ่นทั้ง 16 คน เหลือเพียง 10 คนเท่านั้น (ที่จริงแล้วรุ่น 13 จะต้องมี 11 คนแต่ มิตสึมุเนะ คาโอรุ ได้จบการศึกษาไปเสียก่อน ทำให้เหลือขึ้นทีมเพียงแค่ 10 คน) คิดว่านี่ทำให้เป็นสายสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งจากประสบการณ์ความเจ็บปวดต่างๆ ที่ผ่านมาด้วยกัน
ตอนที่เธอกลุ้มใจหลายๆ อย่าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอายุ หรือตำแหน่งการยืน แต่เมื่อได้ยินคำพูดของโอชิมะ ยูโกะซังพูดว่า "ที่เยี่ยมที่สุดคือ อิวาตาเตะ ซะโฮจัง" ในคอนเสิร์ตเคงคิวเซที่บุโดกัน เธอกลับเปลี่ยนความรู้สึกนั้นได้เพราะมีคนคอยสังเกตเห็นทำให้เธอมีความมั่นใจขึ้นมา ยังจำที่เธอเคยพูดไว้ว่า "ไม่สำคัญว่าฉันจะอยู่ตรงไหน ฉันจะผลิบานค่ะ"
คิดว่าสักวัน เธอคงจะต้องจบการศึกษา หลังจากนั้นก็ยังอยากจะเห็นซะโฮที่ยังคงพยายามต่อไป และจากความตั้งใจของเธอที่จะเป็นดาราที่มีพูดคำฮิตของตัวเองให้ได้ ตอนนี้ก็ดูหลายๆ อย่าง ฟังหลายๆ สิ่ง และเรียนรู้ภาษาฝรั่งเศส เรื่องการพยากรณ์อากาศ หรืออื่นๆ ที่จะช่วยเพิ่มงานในอนาคตด้วยนะ
‘ความลับ’ ของซะโฮยังมีอีกมาก แต่จะกลายเป็น ‘ยาวจัง’ ไปซะแล้ว เลยจบแค่นี้ล่ะ(ฮา)
สุดท้ายนี้ ได้โปรดให้ฉันได้ใช้โอกาสนี้กล่าวขอบคุณทุกคนด้วยค่ะ ไม่ว่าจะเป็น สตาฟและผู้เกี่ยวข้อง แล้วก็ทุกๆ คนที่คอยเอาใจช่วยซะโฮ รวมถึงผู้จัดงานวันเกิดที่เป็นผู้เตรียมเซอร์ไพรส์หลายๆ อย่างให้สนุกกัน แม้ว่าในความเป็นจริงฉันอยากจะกล่าวขอบคุณทุกคนด้วยตัวเองทีละคนๆ ก็ตาม
ซะโฮเป็นลูกสาวที่ยังไม่เพียบพร้อมเท่าไหร่ ต่อจากนี้ขอความกรุณาช่วยแนะนำเธอต่อไปด้วยนะคะ ได้โปรดเฝ้าดู อิวาตาเตะ ซาโฮะต่อไปนะคะ
แล้วก็ช่วยเป็นซะโฮโอชิต่อไปด้วยน้า~ ฉันเองก็จะเป็นซะโฮโอชิที่ไม่ยอมแพ้ทุกคนเช่นกันค่ะ
ซะโฮจัง จงรู้สึกขอบคุณที่ได้พบปะผู้คนมากมาย ที่มีคนสนับสนุนเธอ และค่อยๆ เดินไปข้างหน้าตามเป้าหมายของเธอนะ
จากหม่าม๊าซะโฮ
(ขอบคุณ The Lobby48 ที่ช่วยเกลาจดหมายนี้อีกครั้งนะครับ
อ่านบทความเพิ่มเติม "Iwatate Saho (岩立沙穂) จากมุมมองของคนที่คอยเอาใจช่วย" ตามลิงค์เลยนะครับ
https://akb48-lobby.blogspot.com/2018/09/iwatate-saho.html)
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น